Chlorofile są najliczniej występującymi barwnikami w świecie roślin. Ciemnozielone, liściaste warzywa – takie jak szpinak – są bogatym źródłem naturalnych chlorofilów. Zielone algi, np. chlorella, są często sprzedawane jako dodatkowe źródła chlorofilu. Pod nazwą „chlorofil“ kryje się grupa kilku naturalnych pigmentów zbliżonych strukturalnie do siebie, które nadają roślinom i algom zielony kolor.

Podstawową strukturą chlorofilu jest tzw. pierścień porfirynowy podobnie jak w hemie, który stanowi część hemoglobiny. Zasadniczą różnicą między hemem a chlorofilem jest rodzaj pierwiastka w centrum pierścienia porfirynowego. W przypadku chlorofilu mamy atom magnezu a w hemie – żelaza. Tak więc chlorofil jest w pewnym sensie dla rośliny „krwią”, podobnie jak hem u ludzi wchodzący w skład hemoglobiny. Chlorofil ma zdolność magazynowania energii świetlnej, hem natomiast transportuje tlen niezbędny do procesów energetycznych w organizmie człowieka. Chlorofil jest rozpuszczalny w tłuszczach, ale nie rozpuszcza się w wodzie. Natomiast jego sole magnezowe i sodowe są dobrze rozpuszczalne  w wodzie, co bardzo zwiększa ich biodostępność. Ponieważ naturalny chlorofil jest znacznie droższy od tzw. chlorofiliny miedziowej (Cu), większość dostępnych bez recepty suplementów chlorofilowych faktycznie zawiera chlorofilinę (Cu). Chlorofil otrzymuje się na drodze ekstrakcji szpinaku oraz lucerny przy użyciu alkoholu etylowego. Aby otrzymać 1 kg chlorofilu, potrzeba poddać obróbce ok. 2 ton liści. Następnie produkt trzeba oczyścić. Jak widać, jest to kosztowny proces, dlatego chlorofil nie należy do najtańszych surowców w przeciwieństwie do chlorofiliny (Cu) otrzymywanej obecnie na drodze syntezy chemicznej, gdzie w miejscu atomu magnezu mamy atom miedzi (Cu). Otrzymana substancja jest pochodną chlorofilu i nosi potoczną nazwę „chlorofilina miedziowa”. Jest to intensywnie zielony barwnik mający zastosowanie głównie w przemyśle spożywczym oraz w suplementach diety. Chlorofilina (Cu) wykazuje szereg korzystnych działań na organizm ludzki, ale nie w takim stopniu jak chlorofil. Chlorofilina (Cu) może być dobrym źródłem jonów miedzi, jednak należy pamiętać o umiarze. Miedź jest niezbędnym pierwiastkiem dla organizmu, jednak w nadmiarze jest toksyczna. Zdarzają się przypadki przedawkowania miedzi przez długotrwałe stosowanie suplementów zawierających chlorofilinę (Cu). Nadmiar miedzi ma niekorzystny wpływ na układ nerwowy, co widać w przebiegu choroby Wilsona (soczewkowate zwyrodnienie wątroby).

Działania biologiczne

Tworzenie kompleksu z toksycznymi substancjami

Chlorofil jest zdolny do tworzenia ścisłych kompleksów molekularnych z niektórymi substancjami chemicznymi, o których wiadomo lub podejrzewa się, że powodują raka. Są to m.in.: wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne występujące w dymie tytoniowym, niektóre aminy heterocykliczne występujące w smażonym mięsie oraz aflatoksyny produkowane przez pleśnie. Wiązanie chlorofilu z tymi potencjalnymi czynnikami rakotwórczymi zakłóca wchłanianie potencjalnych czynników rakotwórczych z przewodu pokarmowego. Niedawno ukończone badanie przeprowadzone przez profesora George'a S. Baileya z Linus Pauling Institute wykazało, że chlorofil jest skuteczny w blokowaniu wychwytu aflatoksyny-B 1 u ludzi. Aflatoksyna B 1 wywołująca nowotwory wątroby wytwarzana jest przez niektóre gatunki grzybów – znajduje się w spleśniałych ziarnach i roślinach strączkowych, takich jak: kukurydza, orzeszki ziemne i soja. Wysoki poziom AFB 1 w diecie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka wątroby.

Suplementacja chlorofilem przed posiłkami znacznie zmniejszyła ilość uszkodzeń DNA wątroby wywołanych ziarnami i roślinami strączkowymi zanieczyszczonymi pleśnią (orzeszki ziemne).

Detoksykacja substancji rakotwórczych

Aby zainicjować rozwój raka, niektóre substancje chemiczne muszą najpierw zostać zmetabolizowane do aktywnych substancji rakotwórczych,  które są zdolne do uszkadzania DNA. W procesie aktywacji bierze udział enzym z rodziny cytochromów P450. Wskazano, że chlorofil może zmniejszać aktywność tego enzymu, blokując powstawanie potencjalnie rakotwórczych substancji.

Efekty terapeutyczne

Niedawne badanie wykazało, że ludzkie komórki raka okrężnicy przechodzą zatrzymanie cyklu komórkowego po leczeniu chlorofilem. Mechanizm obejmował hamowanie aktywności reduktazy rybonukleotydowej, która jest celem obecnie stosowanych środków przeciwnowotworowych. Otwiera to potencjalną, nową drogę dla zastosowania chlorofilu w warunkach klinicznych.

Dezodorant wewnętrzny

Obserwacje z lat 40. i 50. XX wieku wykazały, że miejscowa aplikacja chlorofilu ma dezodoryzujący wpływ na niegojące się rany, skłoniły one klinicystów do doustnego podawania chlorofilu pacjentom ze stomią w celu kontrolowania nieprzyjemnego zapachu. Dawki chlorofilu 100–200 mg/dobę skutecznie zmniejszały przykry zapach u wyżej wymienionych pacjentów. Opublikowano też kilka opisów przypadków wskazujących, że doustna dawka chlorofilu (100–200 mg/dobę) zmniejsza subiektywną ocenę zapachu moczu  u  pacjentów z tzw. nietrzymaniem moczu.

Gojenie się ran

Już w latach 40. XX wieku odkryto, że chlorofil spowalnia wzrost niektórych bakterii beztlenowych i przyspiesza gojenie ran. Doprowadziło to do zastosowania roztworów i maści z chlorofilem w leczeniu uporczywych, otwartych ran i odleżyn u ludzi. W późnych latach 40. i 50. seria badań u pacjentów z wolno gojącymi się ranami – takimi jak owrzodzenia naczyniowe i odleżyny – wykazała, że miejscowe stosowanie chlorofilu sprzyjało gojeniu skuteczniej niż inne powszechnie stosowane metody leczenia .Pod koniec lat 50. stworzono maść na bazie papainy, mocznika i chlorofilu stosowaną na rany i odleżyny. Maść ta bywa dostępna w USA na receptę.

Jak już wcześniej wspomniałem, na rynku suplementów jest bardzo niewiele produktów opartych na bazie naturalnego chlorofilu. Dodatkowo są one zazwyczaj drogie. Skąd więc pozyskać naturalny chlorofil? Odpowiedź jest prosta: z zielonych liści warzyw i alg, tyle że jest to trudne do zrealizowania z kliku powodów. Po pierwsze: nie każdy lubi szpinak, a już na pewno nie algi; po drugie: bogatej w chlorofil natki pietruszki nie zjemy w dużej ilości i, po trzecie: nie zawsze mamy dostęp do warzyw zielonych. Kiedy na wiosnę pojawiają „nowalijki”, najczęściej są wzbogacone nawozami sztucznymi. Jest oczywiście grupa szczęściarzy, którzy tolerują wszelkie smaki, a na dodatek mają swoje ogródki. A co z resztą ludzi?

I tym razem, wychodząc Państwu naprzeciw, nasz zespół naukowy przygotowuje dwa produkty na bazie naturalnego chlorofilu. Będą one sprzedawane pod marką RawForest™. Jeden z produktów będzie oparty na chlorofilu, a drugi – na chlorofilu wzbogaconym naturalnymi substancjami podnoszącymi odporność i wspomagającymi organizm w walce infekcjami wirusowymi, tak powszechnie występującymi o tej porze roku…

Wszyscy wiemy, w jak trudnych czasach przyszło nam żyć, dlatego będą to produkty nie tylko przyjazne dla zdrowia, ale również dla kieszeni naszych Czytelników. Wierni naszej zasadzie – zgodnie z obraną filozofią – do produkcji suplementów stosujemy komponenty najwyższej jakości, bez żadnych sztucznych wypełniaczy. Jeśli zachodzi taka potrzeba, używamy tylko naturalnych substancji dopełniających kapsułkę. Najczęściej są to ekstrakty owoców bogatych w witaminy i polifenole, takie jak camu camu lub acerola. W przypadku chlorofilu zastosujemy młody jęczmień i/lub spirulinę.

Czytelnicy mogą zapytać: po co w ogóle wypełnienie? Już wyjaśniam: otóż potrzebne jest ono wówczas, kiedy w kapsułce znajduje się relatywnie niewielka ilość substancji czynnej (zgodnie z rozporządzeniem GIS dla każdej substancji obowiązują normy ilościowe). Nie można po prostu napełnić kapsułki wg uznania. Przykładowo dla koenzymu Q 10 ilość nie może przekraczać 100 mg, co stanowi ok. 1/3 standartowej kapsułki. W przypadku witamin są to ilości 10-krotnie mniejsze. Oczywiście nie w każdym przypadku stosuje się wypełnienie. Mam nadzieję, że mój komentarz zaspokoił Państwa ciekawość.

Źródła chlorofilu

Ciemnozielone, liściaste warzywa, takie jak szpinak, są bogatym naturalnym źródłem chlorofilu:
szpinak 23,7 mg/100 g, pietruszka 19 mg/100 g, rzeżucha 15,6 mg/100 g, zielona fasolka 8,3 mg/100 g.

Bezpieczeństwo

Naturalny chlorofil nie jest toksyczny. Mimo ponad 50-letniego stosowania klinicznego u ludzi nie odnotowano żadnych skutków toksycznych. Chlorofil przyjmowany doustnie może powodować zielone zabarwienie moczu lub kału. Istnieją bardzo sporadyczne doniesienia o biegunce związanej z doustnym stosowaniem chlorofilu. Suplementacja chlorofilem może dawać fałszywie dodatnie wyniki w testach na krew utajoną. Ponieważ bezpieczeństwo suplementów zawierających chlorofil nie zostało przetestowane u kobiet w ciąży lub karmiących piersią, należy w tym czasie powstrzymać się od ich przyjmowania.

Sprawdzone korzyści

1. Chlorofil wspomaga produkcję czerwonych krwinek.
2. Pochłania toksyny – prekursory chorób – znajdujące się w jelitach i ciele. Chlorofil jest sprzymierzeńcem kuracji detoksykującej organizm.
3. Chlorofil działa jak wewnętrzny dezodorant. Niweluje:  nieświeży oddech, pot, stolec, mocz, zapachy jedzenia (np. czosnku) i zapachy menstruacyjne. Efekt dezodorantu jest również wyraźny u osób, które mają kolostomię.
4. Chlorofil wiąże się z aminokwasami w jelitach. Na przykład kadaweryna i putrescyna są obecne w nieświeżym oddechu, moczu, podczas bakteryjnego zapalenia pochwy.
5. Nie jest środkiem przeczyszczającym, jednak chlorofil normalizuje pasaż jelitowy.
6. Ma właściwości antyoksydacyjne.  20 razy lepsze od resweratrolu (jeżyny, winogrona, wino).
7. Chlorofil ma właściwości przeciwnowotworowe. Wiele badań wskazuje na skuteczność chlorofilu w zmniejszaniu ryzyka zachorowania na raka.
8. Chlorofil zwiększa produkcję białych krwinek, walcząc z chorobami takimi jak leukopenia.
9. Działanie przeciwzapalnie. Przyspiesza gojenie się ran. Efekty są przeciwzapalne i gojące po nałożeniu bezpośrednio na ranę.
10. Jelita. Chlorofil ogranicza wytwarzanie gazów i toksyn powstających podczas trawienia oraz przyczynia się do ochrony wątroby, wspomaga dobrą florę jelitową. Hamuje namnażanie patogenów.

Opracował Michał Uroczyński