Od kiedy lek miał pomóc w walce z problemami zdrowotnymi, czyli od czasów Hipokratesa i Galena (greckiego i rzymskiego lekarza), od wtedy właśnie rozpoczęto też stosowanie czopków i globulek jako środków terapeutycznych.

Według Farmakopei Polskiej i Europejskiej czopek (globulka) określany jest jako substancja zewnętrzna. Dlatego proszę się temu nie zdziwić, bo przecież stosujemy go zawsze wewnętrznie: doodbytniczo lub dopochwowo w zależności od składu, działania i ewentualnej toksyczności. Ponieważ inną strukturę budowy tkankowej ma błona śluzowa odbytu, a inną pochwa – dlatego warto zwracać uwagę na wybór stosowania. Pochwa w przeciwieństwie do odbytu jest bardziej wrażliwa, zaś wchłanianie substancji czynnej – niezmienne. W obydwu przypadkach docieramy do wnętrza organizmu poza przewodem pokarmowym. Dlatego też żołądek i jego kwasy nie są w stanie rozłożyć substancji przed jej zadziałaniem. Pominięcie drogi żołądkowej daje nam więc większą skuteczność terapeutyczną oraz szybsze efekty doraźne niż w przypadku działania przez przewód pokarmowy. To tyle z historii i ogólnego stosowania tego specyfiku, jakim jest czopek.

W dalszej części chciałbym omówić sedno tematu artykułu, którym są czopki (globulki) propolisowe. Podstawowa gramatura to 2 g. Ale spotkać możemy także 1 g i 3 g. Jednak przeważnie jest używana ta wypośrodkowana 2-gramowa torpedka działająca doraźnie i docelowo. A czym jest propolis? Propolis to mieszanina żywic pąków i pędów młodych drzew oraz wydzieliny enzymatycznej pszczół. Substancje żywicze, lepkie i rozciągliwe, roślin są zbierane przez pszczoły robotnice w piętnastym dniu ich życia. Są one odrywane z roślin i przenoszone do ula, gdzie pszczoły przekazują propolis po obróbce biologicznej robotnicom, a te umieszczają go w odpowiednim miejscu ula. Dla pszczół propolis jest nie tylko dezynfekatorem, barierą ochronną czy lekarstwem, ale głównie skuteczną ochroną przed pasożytami organicznymi, chorobami czy drobnoustrojami choroby te powodującymi. Propolis wykazuje działanie przeciwgrzybicze, przeciwzapalne, przeciwpasożytnicze, antywirusowe i odkażające. Działa także silnie znieczulająco i przeciwbólowo, stąd jest skuteczny w leczeniu bólu zębów czy grzybic – zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie.

Stosowanie – mężczyźni

Czopki propolisowe polecam zarówno dla mężczyzn, jak i dla kobiet. Mężczyźni stosują je doodbytniczo – zwłaszcza w problemach z prostatą (stany zapalne, przerost, nowotwory – pomocniczo), a również przy problemach z odbytem (przetoka odbytu, stany zapalne jelita grubego, hemoroidy) lub profilaktycznie, co nie zaszkodzi, a jest wskazane. Mój mentor, profesor Bogdan Kędzia, twierdził, że propolis jest skuteczny w leczeniu prostaty. Z innych produktów pszczelich do diety możemy włączyć także miód z pierzgą lub pyłkiem kwiatowym, które w badaniach klinicznych także wykazują skuteczność w leczeniu prostaty. Zalecana dawka, jeśli chodzi o czopki, to 1–2 razy dziennie w zależności od natężenia problemu.

Stosowanie – kobiety

Jeśli chodzi o użycie czopków (globulek) przez kobiety, to można je stosować zarówno doodbytniczo, jak i dopochwowo.

Doodbytniczo – w przypadku problemów grzybiczych, w stanach zapalnych, owrzodzeniach i problemach jelitowych, hemoroidach, pieczeniu odbytu czy stanach zapalnych okrężnicy.

Dopochwowo – w przypadku infekcji intymnych, stanów zapalnych i grzybiczych pochwy, w problemach z nadżerkami lub profilaktycznie. Globulki mają nie tylko łagodzić dyskomfort, świąd, pieczenie, ale także poprzez szybkie przenikanie w błony śluzowe skutecznie walczyć z patogenem chorobotwórczym i dyskomfortem. Dla przykładu: u jednej pacjentki w 7. miesiącu ciąży chciano zastosować wypalanie nadżerki, co nie było bezpieczne dla dziecka. Po zastosowaniu kuracji globulkami dopochwowymi problem nadżerki zniknął.

Ważne, aby propolis, jak i inne produkty pszczele, pozyskiwany był ze źródeł o najmniejszym natężeniu chemizacji rolnictwa i aby leczenie pszczół odbywało się sposobem jak najbardziej bezpiecznym i przyjaznym środowisku.