Kamień tworzy się w człowieku z powodu natury tłuszczu. Gdy zacznie rosnąć (w pęcherzu), niech rozdrobni go dyptam i sproszkowany spożywa z chlebem pszennym, a to powstrzyma dalszy wzrost kamienia. – św. Hildegarda z Bingen

Wskazania, wobec których zaleca się leczenie dyptamem:

• skleroza naczyń krwionośnych i wieńcowych,
• arterioskleroza,
• kamienie moczowe,
• piasek w moczu,
• hipercholesterolemia.

Właściwości lecznicze

Święta z Bingen zalecała stosować dyptam szczególnie przy różnego typu „stwardnieniach” – sklerozach lub kamieniach. Popularna skleroza nie dotyczy jedynie zapominania. Jej nazwa, wywodząca się od greckiego wyraz sklerosis – „twardy”, odnosi się do twardnienia naczyń krwionośnych, głównie tętnic mózgowych i wieńcowych. Główną przyczyną schorzenia jest odkładanie się w nich cholesterolu, wskutek czego zmniejsza się średnica przepływu krwi, a tym samym – przepływ tlenu i substancji odżywczych do mózgu jest ograniczony. Drugi typ „skamieniałości” dotyczy kamieni lub piasku w nerkach. Osobom zmagającym się z tymi schorzeniami zalecany jest dyptam:

Gdy kamień się już utworzył, to niechaj doda ziela do zmieszanego z miodem octu winnego i pije go często na czczo, a kamień się rozkruszy. – Hildegarda

Święta zaleca, by na „skamieniałości” pić ocet winny zmieszany z wodą, miodem i dyptamem. Dyptam połączony z piołunem skutecznie leczy arteriosklerozę. Jeśli komuś dokucza kamica wapniowa, warto pić odwar z tej rośliny.

W medycynie ludowej odwarem z dyptamu leczono malarię, stosowano go także przy nieżytach przewodu pokarmowego, nerwicy żołądka, skurczach oraz wzdęciach.

Korzeń znalazł swoje zastosowanie w ginekologii. Jest w stanie wywołać miesiączkę, a nawet poronienie. Łagodzi skurcze macicy. Odwarem z korzenia dyptamu, korzenia piwonii i pędów jemioły leczy się padaczkę.

Dyptam zwalcza infekcje bakteryjne i grzybicze, stosuje się go zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie w leczeniu chorób skóry ze skłonnościami do wyprysków.

Składniki aktywne w dyptamie

W celach terapeutycznych wykorzystuje się całe ziele, jednak najczęściej stosowanym surowcem jest korzeń. Wśród składników czynnych dyptamu wymienia się: alkaloidy, olejki eteryczne (z dominującym limonenem), bergapten, saponiny, gorycze, antocyjany, glikozydy flawonoidowe, kumaryny.

Związki kumarynowe z jednej strony wywierają pozytywny wpływ na układ nerwowy – działają uspokajająco, hamują drgawki oraz opóźniają procesy degeneracji w układzie nerwowym. Z drugiej strony kumaryny zawarte w dyptamie zwiększają wrażliwość skóry na światło, dlatego przy zażywaniu dyptamu należy unikać opalania się na słońcu lub w solarium.

Dyptamowe BHP

Przetworów z dyptamu nie wolno podawać kobietom ciężarnym i karmiącym. U dzieci można je stosować od 7 roku życia. Przy zażywaniu preparatów z jakiejkolwiek części dyptamu konieczne jest unikanie promieni słonecznych i solarium.

Agata Majcher