Leczenie farmakologiczne

W leczeniu H. pylori dostępne są różnorodne schematy leczenia farmakologicznego wykazujące bardzo wysoką skuteczność. Od 85–90 proc. przypadków terapia kończy się sukcesem – bakteria zostaje skutecznie wyeliminowana. Szczególnie największe szanse wyleczenia są wtedy, kiedy jest to pierwsze zakażenie bakterią i patogen nie wytworzył jeszcze mechanizmów obronnych przeciwko lekom farmakologicznym.

W leczeniu zakażenia bakterią H. pylori za skuteczną uważa się terapię, na którą składają się trzy rodzaje leków: antybiotyk (amoksycylina lub klarytromycyna), inhibitor pompy protonowej (np. esomeprazol lub rabeprazol) oraz chemioterapeutyk (metronidazol lub tynidazol). Jest to tzw. terapia potrójna uznana za skuteczną, a leki te zażywa się przez 7 dni. Terapię potrójną stosuje się wśród chorych zamieszkujących regiony o małej oporności na H. pylori i takich, którzy dotąd nie przyjmowali antybiotyków makrolidowych (np. klarytromycyny). W krajach, gdzie występuje wysoka oporność bakterii  H. pylori (tu zalicza się Polskę)  leczeniem pierwszego wyboru jest tzw. terapia poczwórna, czyli podawanie przez 14 dni: inhibitorów pompy protonowej, dwóch rodzajów antybiotyków/chemioterapeutyków (metronidazol, tetracyklinę lub amoksycylin) oraz dodatkowo cytrynianu bizmutu. Przy takim koktajlu chemicznym powinno się rozważyć włączenie do terapii dobrych probiotyków: (np. Saccharomyces boulardii, Lactobacillus spp., Bifidobacterium spp). Probiotyki mogą konkurować z chorobotwórczymi bakteriami o miejsce przylegania do śluzówki lub o składniki odżywcze i zmniejszają szkodliwość substancji toksycznych. Probiotyki hamują rozwój niektórych patogennych drobnoustrojów, zakwaszając środowisko.

Warto pamiętać o tym, że w Polsce bardzo poważnym problemem jest zjawisko oporności bakterii na antybiotyki. H. pylori jest oporna na niektóre antybiotyki, w niektórych przypadkach antybiotykoterapia nie przyniesie pożądanych skutków, a wręcz pogorszy problem. Leczenie inhibitorami pompy protonowej także nie jest obojętne dla organizmu. Mało tego, podczas standardowego leczenia dość często (w 15 do 30 proc. przypadków) występują objawy niepożądane, takie jak np.: zaburzenia smaku, nudności, wymioty, bóle brzucha czy biegunka.
Nasuwa się więc pytanie: czy istnieją naturalne metody walki z tą bakterią? Okazuje się, że tak.

Leczenie niefarmakologiczne

Wielkie nadzieje w walce z bakterią H. pylori przynoszą wyniki badań przeprowadzone na myszach i ludziach. Grupę ochotników podzielono na dwie grupy – pierwszą z nich leczono kiełkami brokuła, a drugą (placebo) kiełkami lucerny. Wyniki były zdumiewające. Pacjentów H. pylori - dodatnich zidentyfikowano na podstawie badania antygenu w stolcu lub biopsji żołądka. Przez 7 dni, dwa razy dziennie ochotnicy spożywali 14, 28 lub 56 g kiełków brokułów. Zaraz po zakończeniu badania, ósmego dnia, przeprowadzono badanie antygenu w kale, a po 35 dniach wykonano dodatkowo test oddechowy mocznikowy.

Siedmiu na dziewięciu (78 proc.) pacjentów uzyskało negatywny wynik antygenu w stolcu bezpośrednio po zakończeniu terapii, a po 35 dniach sześciu z nich pozostało negatywnych. Spośród pięciu pacjentów, którzy dostarczyli informacji na temat objawów przed i po leczeniu, trzech zgłosiło poprawę, jeden brak zmian i jeden zgłosił pogorszenie.

Brokuł – silny oręż w walce z H. pylori

Sulforafan występujący obficie w kiełkach brokułów wywiera silne działanie bakteriobójcze na infekcje H. pylori. Badania potwierdziły, że jedzenie kiełków brokułu skutecznie zmniejsza kolonizację bakteryjną żołądka, osłabia ekspresję czynnika martwicy nowotworu alfa i łagodzi stan zapalny trzonu żołądka.

W innym eksperymencie 48 ochotników zakażonych H. pylori zostało losowo przydzielonych do badania wpływu spożywania kiełków brokułu na eliminację H. pylori. Przez 8 tygodni jedni spożywali taką samą ilość (70 g na dobę) kiełków brokułu, a drudzy kiełków lucerny (placebo). Wyniki badania: ochotnicy jedzący przez 8 tygodni kiełki brokułu, w mocznikowym teście oddechowym oraz w badaniu kału – u nich znacznie zmniejszył się poziom ureazy, zmniejszyły się także biomarkery zapalenia żołądka (pepsynogeny I i II). W grupie placebo zmian nie zaobserwowano.

Wnioski: codzienne spożywanie kiełków brokułów bogatych w sulforafan przez okres 2 miesięcy zmniejsza kolonizację H. pylori i naprawia następstwa infekcji u zakażonych ludzi.

Sulforafan, występujący w dużych ilościach w kiełkach brokułu, przyczynia się do ochrony błony śluzowej przewodu pokarmowego przed uszkodzeniem oksydacyjnym wywołanym przez H. pylori. Sulforafan hamuje żywotność H. pylori, łagodzi zapalenie żołądka wywołane przez bakterię, uruchamia procesy antyoksydacyjne, chroniąc komórki przed uszkodzeniami wywołanymi przez stres oksydacyjny.
W walce z bakterią H. pylori nieocenioną pomoc niosą także zioła. Oto mieszanka ziołowa autorstwa dr. Henryka Różańskiego:

Składniki:

• korzeń lukrecji – 1 część,
• lucerna/ wyka lub przelot – 1 część,
• korzeń lub ziele żywokostu – 1 część,
• korzeń jakiejkolwiek babki – 1 część,
• płucnica islandzka lub chrobotek reniferowy – 1 część,
• kurkuma (kora lub skórka kurkumy) – 1 część,
• kłącze tataraku – 1 część.

Przygotowanie:

Wsypać 2 łyżki mieszanki na szklankę chłodnej wody i zostawić na 8 godzin. Macerat odlać do jakiegoś kubka, a fusy zalać szklanką nowej wody i gotować przez 10 minut. Zostawić do ostygnięcia, odcedzić i połączyć z poprzednio odlanym maceratem. Stosować 1 szklankę 2 razy dziennie na czczo, cykl 1 miesiąc i przerwa na 2–3 miesiące.

Z zakażeniem bakterią H. pylori można walczyć na wiele sposobów, wdrażając leczenie farmakologiczne lub niefarmakologiczne. Z pewnością warto wiedzieć, jakie spustoszenia w organizmie może poczynić ten mikroskopijny patogen oraz jak się bronić przed jego atakiem.