Kurzajki to potoczna nazwa brodawek o żółtobrązowym zabarwieniu. Są to mięsiste zmiany na skórze pokryte łuszczącym się naskórkiem. Tak zwany korzeń brodawki jest naczyniem krwionośnym zawierającym zakrzepłą krew. Najczęściej kurzajki występują na dłoniach i stopach, ale mogą też wystąpić na innych częściach ciała. Mogą pojawić się w każdym wieku, ale najczęściej jest to przedział wiekowy 10–16 lat. Przysparzają wielu kłopotów, a ich usunięcie stanowi niemałe wyzwanie.

Przyczyną powstania kurzajki jest zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego HPV. Odmiana tego wirusa decyduje o postaci brodawki. Mogą to być brodawki zwykłe, płaskie, kolczaste, podeszwowe i inne. Zakażenie HPV następuje poprzez bezpośredni kontakt, ale nie zawsze skutkuje wystąpieniem kurzajki. Dopiero osłabienie organizmu, sprzyjające warunki (pocenie się, wilgotność, wysoka temperatura) skutkują zmianami klinicznymi.

Naturalne leczenie

Kurzajki same w sobie są niegroźne, ale usytuowane na stopach powodują ból, stanowią też duży problem estetyczny przyczyniając się do dyskomfortu. Nieleczone mogą również się powiększać i stawać się coraz bardziej odporne na leczenie. Dlatego też nie należy bagatelizować objawów i podjąć terapię. W około 50 proc. przypadków naturalna odporność organizmu powoduje, że po 1,5–2 latach objawy same ustępują, jednakże nie należy lekceważyć brodawek. Samo leczenie jest długotrwałe i nie wszystkie terapie są skuteczne.

Zależy to również od odmiany wirusa. Istnieją dwa sposoby walki z kurzajkami:

• leczenie zachowawcze,
• leczenie inwazyjne.

Leczenie zachowawcze

W leczeniu kurzajek wysoką skuteczność odnotowuje się, stosując kwas salicylowy. W tym celu należy namoczyć brodawkę w ciepłej wodzie, a następnie osuszyć. Należy pamiętać, aby zdrową skórę wokół brodawki zabezpieczyć plastrem lub wazeliną. Następnie na brodawkę nałożyć kwas i odczekać do wyschnięcia. Opisaną terapię można stosować 2–3 razy dziennie, nie dłużej niż 10 tygodni. Alternatywnie można użyć kwasu mlekowego lub trójchlorooctowego. Jest to metoda tania, bezbolesna i bezpieczna, a przede wszystkim – skuteczna. Dostępne są również plastry zawierające kwas salicylowy, którymi zaklejamy chore miejsca.

Innym sposobem jest smarowanie kurzajki kilka razy dziennie sokiem z glistnika – jakółczego ziela. Mleczny sok ze wspomnianej byliny stanowi skuteczne narzędzie walki z wszelakimi brodawkami na ciele. Nie mniej popularny jest również sok mleczny z mniszka pospolitego. Jego skuteczność natomiast jest widoczna przede wszystkim we wczesnej fazie rozwoju brodawki.

Niesamowite właściwości przeciwbakteryjne oraz przeciwwirusowe ma również czosnek. W tym celu należy zmiażdżyć ząbek i obłożyć nim kurzajkę, po czym zalepić plastrem. Tego typu okłady należy stosować 2–3 razy dziennie. Sokiem z czosnku można natomiast przeprowadzać terapię identyczną do kwasowej.

Leczenie inwazyjne

Wśród metod inwazyjnych największą skuteczność odnotowuje się, stosując krioterapię (zazwyczaj ciekłym azotem). Zabieg ten polega na wymrożeniu kurzajki bardzo niską temperaturą, dzięki czemu dochodzi do obumarcia komórek zbędnej narośli. Jeden zabieg trwa około 10 sekund, a do pełnego wyleczenia wymaganych jest kilka powtórzeń. W zależności od częstotliwości powtórzeń leczenie może trwać od 5 tygodni do kilku miesięcy. Należy pamiętać, że jest to metoda inwazyjna, a więc lekko bolesna. Po zabiegu może pojawić się świąd lub lekki ból, może wystąpić pęcherz, a nawet rana, które goją się kilka lub kilkanaście dni. Krioterapię można również uzupełnić terapią kwasową, czosnkową lub glistnikową. Badania wykazały, że zwiększa się wówczas skuteczność, a co za tym idzie – skraca się czas leczenia.

Dostępne na rynku są aerozole do krioterapii domowej. Można je oczywiście stosować, choć ich skuteczność jest dużo niższa aniżeli zabiegów w gabinetach lekarskich. Aplikator należy przytrzymać na brodawce około 30 sekund. Zabiegi takie robi się raz dziennie przez 14 dni.

Dużo rzadziej stosowane jest dziś chirurgiczne usunięcie kurzajki, zwane łyżeczkowaniem. Konieczne jest jednak wtedy miejscowe znieczulenie, a sam zabieg pozostawia niezbyt ładną bliznę – dlatego pacjenci wybierają zabiegi laserowe. Wiązka laserowa niszczy zbędną tkankę brodawki, nie pozostawiając w zasadzie żadnej blizny.

Znana jest jeszcze metoda elektrokoagulacji polegająca na wypaleniu gorącą elektrodą (około 200°C) struktur nieprawidłowej tkanki.

Opracował Sławomir Śmiełowski