Miedź jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania hemoglobiny czerwonych ciałek krwi.

Ta z kolei odpowiada za transport tlenu w obrębie organizmu oraz syntezę kolagenu oraz elastyny nadającym elastyczność ścięgnom i wiązadłom.

Pierwiastek ten bierze udział w wytwarzaniu noradrenaliny, niezbędnej do prawidłowego działania układu nerwowego, oraz melaniny odpowiedzialnej za stan włosów i skóry. Jest składnikiem enzymów: dysmutazy i ceruloplazminy, które pełnią funkcję ochronną w walce z toksycznością wolnych rodników.

Nadmiar miedzi jest szkodliwy, ale w przypadku typowej zachodniej diety należy bardziej obawiać się jej niedoborów. Ogólne zapotrzebowanie na ten pierwiastek dla osób dorosłych wynosi 1,5-3 mg. Bezpieczna dodatkowa dzienna dawka miedzi wynosi 1,2 mg, a za toksyczne uznaje się dawki 250-300 mg. Wiele badań wskazuje, że noszenie popularnych bransolet z miedzi hamuje rozwój reumatyzmu i degenerację stawów. Miedź wchłania się przez skórę i w tej postaci jest aktywna biologicznie.

Miedź – zwiększone zapotrzebowanie

Badania przeprowadzone w USA wykazały, że tylko 25% populacji nie cierpi na niedobory miedzi. Obniżone przyswajanie tego pierwiastka dotyczy osób spożywających duże ilości fruktozy i sacharozy. Przyswajalność miedzi obniżają także wysokie wartości witaminy C, cynku i fitynianów. Na niedobory miedzi cierpią również osoby karmione pozajelitowo (kroplówką).

Miedź – skutki niedoborów i zbyt dużych dawek

Niski poziom miedzi, podobnie jak żelaza, może prowadzić do anemii. Skutkuje zwiększonym poziomem cholesterolu – zwłaszcza szkodliwej frakcji LDL. Niedobory miedzi prowadzą do zmniejszonego stężenia noradrenaliny i dopaminy, zakłócając funkcjonowanie układu nerwowego.

Do skutków ubocznych przyjmowania zbyt dużych dawek miedzi należą: silne zmęczenie, irytacja, bóle mięśniowe i bóle głowy. Nadmiar miedzi obserwowany jest u osób chorych na nowotwory i schizofrenię. W przypadku nowotworów przypuszcza się, że nadmiar miedzi ogranicza działanie selenu, który znany jest z działania przeciwnowotworowego.

Miedź – najlepsze źródła

Najlepsze źródła miedzi to: wątroba, skorupiaki i mięczaki, orzechy, mięso, ziarno zbożowe z otrębami, suszone owoce, wodna pitna w rejonach gdzie jest miękka. Dobrym źródłem miedzi jest żeń-szeń.

Radosław Lesz