Wielu ludzi nie jest zadowolonych ze swojego wyglądu. A ile razy nam samym zdarzyło się uraczyć kogoś komentarzem typu: „z czego ty się chcesz odchudzić – z kości na ości, a z ości na proch?”… według naszej oceny ktoś może uchodzić za osobę szczupłą, a jeśli jeszcze BMI się zgadza, to zapewne taka osoba „przesadza”. A jednak każdy z nas zna swoje grzeszki, słabości i potrafi określić własną „normę”. Dlatego róbmy swoje, pomimo czyichś niepotrzebnych opinii. Jeśli Twoje ciało podpowiada Ci, że nie jest w porządku i musisz zrzucić nadbagaż, to zapewne tak jest. Nikt inny poza tobą samym nie przebywa w Twoim ciele. 

Najgorzej, jeśli to lekarze czy farmaceuci bagatelizują skargi pacjenta, utwierdzając go w przekonaniu, że nie ma nadwagi, kiedy w rzeczywistości jest na odwrót. W artykule pt. Otyłość metaboliczna z prawidłową masą ciała opisałam jednostkę chorobową, w której nawet osoba szczupła, z prawidłową wagą, może mieć problemy ze zbiciem tkanki tłuszczowej wokół brzucha. Tzw. oponka powinna być powodem do zmartwień, ponieważ niesie ze sobą ryzyko wielu chorób. 

Niestety, od marca zeszłego roku nastał dla nas czas trudny, niekorzystny, sprzyjający globalnemu wzrostowi nadwagi i otyłości, ale mobilizując wszystkie siły, można sobie z tym poradzić. Co może zalecić lekarz lub farmaceuta? O najnowszych doniesieniach ze świata medycyny przeczytacie właśnie w tym artykule.

Ważna wskazówka

Jeśli dieta i ćwiczenia nie przynoszą rezultatów, należy udać się do lekarza, który skieruje nas na badania diagnostyczne. Być może w organizmie rozwija się choroba metaboliczna lub naczyniowo-kardiologiczna, która jest odpowiedzialna za problemy z nadwagą. Lekarz może zaproponować leki na otyłość – dostępne na receptę lub nie. Trzeba też rozpoznać, czy jeśli została zdiagnozowana choroba podstawowa (np. cukrzyca typu 2), to czy jest ona przyczyną, czy skutkiem otyłości.

Jakie preparaty pierwszego wyboru może zalecić lekarz 

Pocieszający jest fakt, że w podręczniku dla farmaceutów, wobec pacjentów otyłych lub z nadwagą, kładzie nacisk na modyfikację stylu życia, trzymanie diety oraz zachęca się ich do aktywności fizycznej. Poradnik na pierwszym planie stawia produkty naturalne.

Są to:

• błonnik – w dawkach do 25 g/d dla kobiet i 38 g/d dla mężczyzn;
• preparaty, suplementy z zieloną kawą, które zażywane dłużej niż 4 tygodnie mogą skutecznie wpłynąć na zmniejszenie masy ciała;
• chitozan (organiczny związek chemiczny z grupy polisacharydów, pochodna chityny).
  
  

Dodatkowe, naturalne surowce zalecane przez farmaceutów to:

• L-karnityna;
• gorzka pomarańcza;
• tamaryndowiec malabarski;
• kapsaicyna;
• pokrzywa indyjska;
• zielony jęczmień.
  
  

Zarejestrowane w Polsce leki do leczenia farmakologicznego otyłości to:

• orlistat;
• liraglutyd;
• połączenie chlorowodorku bupropionu i chlorowodorku naltreksonu.

Terapia niefarmakologiczna – podstawa, od której trzeba zacząć

Jeszcze raz podkreślę – w najnowszych zaleceniach dla lekarzy i farmaceutów są wytyczne do edukowania pacjentów w zakresie prewencji i profilaktyki. Trudno się nie zgodzić, że pigułki na schudnięcie nie są dobrą opcją. Naturalne wyciągi roślinne oczywiście mogą wspierać proces odchudzania, ale najważniejsze są dwa filary: dieta i aktywność fizyczna.

Rekomendacje WHO

Światowa Organizacja Zdrowia zaleca, by dieta dla osób walczących z nadwagą lub otyłością składała się w:

• 55 proc. z węglowodanów złożonych;
• 25 proc. tłuszczów (15 proc. nasyconych, 10 proc. nienasyconych);
• 20 proc. białka.

Węglowodany proste powinny być spożywane rzadko, okazjonalnie.

Aktywność fizyczna powinna być podejmowana od 3 do 5 razy w tygodniu i powinna trwać minimum 150 minut. Pacjenci z niską samooceną powinni być objęci psychoterapią.

Najważniejsze jednak, by program odchudzania był dostosowany indywidualnie do potrzeb i możliwości danego pacjenta.

Opracowała Agata Majcher

Bibliografia:

Leki pierwszego wyboru, Wydawnictwo Farmaceutyczne pod red. P.K. Tuszyńskiego, Kraków 2020.