Glinka (łac. bolus) – sterylny sproszkowany minerał ilasty o właściwościach bakteriobójczych, mineralizujących oraz zabliźniających. Zawiera w swoim składzie tritlenek diglinu, związki wapnia, ditlenek krzemu, tlenki żelaza, fosforany i związki manganu. Glinka stosowana jest jako surowiec leczniczy oraz kosmetyczny. Wikipedia,12.06.2022)

Historia

Właściwości kosmetyczne i lecznicze peloidów były znane od starożytności, a lecznicze działanie glinek zostało ponownie zauważone w XIX wieku przez propagatorów naturoterapii: Sebastiana Kneippa oraz Emanuela Felkego. Natomiast niemiecki lekarz Julius Stumpf wprowadził glinkę białą (łac. bolus alba officinalis) do leczenia różnych schorzeń: owrzodzeń podudzi, zakażonych ran, zgorzeli oraz dyzenterii. Glinka ta pochodziła z nieustalonych złóż kaolinu w Niemczech. I stała się pierwszą skuteczną metodą leczenia chorób zakaźnych stosowaną jeszcze przed użyciem do tego celu antybiotyków. Prof. Julius Stumpf opracował na bazie glinki białej pierwszą skuteczną metodę leczenia cholery azjatyckiej (pandemia cholery 1899–1923), obciążonej 100-procentową śmiertelnością.

Zastosowanie ogólne

Leczniczo: wewnętrznie i zewnętrznie; jako zawiesiny, mleczka, okłady, pasty itd. (Sebastian Kneipp – zastosowanie w hydroterapii).
Kosmetycznie: do różnych rodzajów cery w postaci: past, kremów, mleczek, toników oraz okładów (kataplazm ciepłych i zimnych).
Spożywczo: jako substancja antyzbrylająca i nośnikowa, w filtracji wina i soków, przy produkcji mleka w proszku, śmietanki w proszku, glukozy i cukru pudru oraz do posypywania płatków gumy do żucia, może być używana również jako alternatywa dla talku (w USA jest  zabroniona).

Skuteczność glinek jest związana z ich strukturą oraz zawartością soli mineralnych, które nadają im barwę. Podstawowe rodzaje glinek to: biała glinka, czerwona, żółta, zielona, czarna. Farmakopea Polska wymienia jedynie kaolin ciężki (łac. kaolinum ponderosum), który jest farmaceutycznym odpowiednikiem glinki białej (łac. bolus alba, argilla).

Właściwości

Glinki wykazują magnetyczne właściwości  i na nich opierają swoje działanie. Upraszczając: ujemne jony zawarte w glince przyciągają dodatnie jony zanieczyszczeń naszej skóry oraz substancji toksycznych znajdujących się w naszym organizmie. W czasie wydobywania glinki naraża się ją na kontakt z metalem (maszyny i narzędzia), a co za tym idzie – na utratę części swojej specyfiki. Dopiero proces suszenia na słońcu przywraca glince jej charakterystyczne właściwości. Z tego powodu niezwykle istotne jest, aby w czasie przyrządzania maseczek i napojów nie używać żadnych metalowych przedmiotów.

Glinka wyrównuje biopole człowieka – w tym jej siła i moc. Usuwa wszystkie toksyczne substancje i drobnoustroje z organizmu, stanowi barierę dla czynników chemicznych. Działa jak antyseptyk i antybiotyk zarazem. Zapobiega rozmnażaniu bakterii poprzez aktywizowanie mechanizmów obronnych.

Zastosowanie ludowe

W medycynie ludowej glina czy glinka była wykorzystywana w bardziej szerokim zakresie: przy leczeniu chorób nowotworowych, białaczki, nowotworów łagodnych, polipów, tarczycy, stanów zapalnych i stwardnienia węzłów chłonnych, niedokrwistości, bólów głowy, miażdżycy, porażenia, zaburzeń nerwowych, padaczki, chorób mózgu, stanów zapalnych ucha, chorób oczu, chorób kobiecych (zapalenie gruczołu sutkowego, wypadnięcie macicy, włókniak, polipy, torbiel, nieregularna miesiączka, zapalenie pochwy, różnorodne stany zapalne), cukrzycy, chorób organów trawienia (nieżyt żołądka, zaparcia, kolka jelitowa, nieżyt jelita cienkiego, wypadnięcie odbytnicy, hemoroidy), zapalenia wątroby, żółtaczki, chorób nerek, pęcherza, chorób serca, zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, zapalenia opłucnej, gruźlicy, kaszlu, kataru, zapalenia zatoki szczękowej, polipów nosa, krwotoku nosowy, anginy, chorób skórnych (wyprysk, łuszczyca, róża, brodawki), łysienia, krzywicy, zapalenia stawów, reumatyzmu, urazów (stłuczenia, zwichnięcie), chorób kości i stawów (złamania, rozciągnięcie wiązadeł), ran, wrzodów i innych chorób.

Różne glinki – przykłady zastosowania

1. Maseczka i maski do ciała

Około 1–3 łyżki glinki rozrobić z wodą/naparem/wyciągiem ziołowym/hydrolatem aż do uzyskania gładkiej pasty. Nałożyć grubą warstwę na twarz,  pozostawić na około 10–15 minut. Nie doprowadzać do wyschnięcia (zaleca się nałożenie grubej warstwy lub delikatne zraszanie wodą termalną). Po zmyciu maseczki zaleca się zastosować łagodny krem regeneracyjno-nawilżający. Stosować raz w tygodniu lub wg potrzeb.

2. Okłady

Przygotowanie masy glinkowej: glinkę wsypać do szklanego naczynia, zalać wodą tak, aby pokryła glinkę całkowicie. Po chwili masę wymieszać drewnianą łopatką (nie może być metalowa). Masa powinna być jednolita, bez grudek i  mieć konsystencję maści – ale nie tak rzadką jak maseczka. Przed zastosowaniem naczynie wystawić na słońce lub w pobliżu innego źródła ciepła. Pozostawioną w naczyniu niewykorzystaną zaschniętą glinkę możemy wykorzystać ponownie po dolaniu wody i wymieszaniu.

3. Nacierania woda glinkową – 1:8 do 1:10

Sposób przygotowania wody glinkowej: glinkę wsypać do letniej przegotowanej wody. Pozostawić na 2–3 godziny. Wstrząsnąć przed użyciem. Dobrze umyć ręce, wacik zanurzyć w glinianej wodzie i nacierać chore miejsce. Wskazania do stosowania: kuracja wspomagająca leczenie okładami.

4. Zawijania/Kuracja antycellulitowa/okłady

Należy wziąć masę glinianą (jw.), namoczyć w niej gazę i nałożyć na odpowiednie miejsce. Wierzch przykryć wełnianą tkaniną. Gazę namoczoną w glinianej wodzie lub papce trzeba często zmieniać. Zabiegi tego typu można wykonać na większej powierzchni ciała. Zabiegi zawijania są bardzo skuteczne przy modelowaniu sylwetki.

5. Nasiadówki/moczenia stóp

Do miski wsypać 2–3 łyżki glinki, wlać ok. 2 litry przegotowanej ciepłej wody. Pozostawić na 2 godziny w pobliżu źródła ciepła. Moczyć nogi 20–30 minut.

6. Kąpiele w wodzie glinianej

Do wanny wsypać 100–200 g proszku, zalać ciepłą wodą. Kąpiel przyjmować przez około 15–20 minut. Stosować przy przeziębieniach. Działa również relaksująco i odprężająco.

7. Mycie zębów

Zanurzyć mokrą szczoteczkę w proszku. Myć zęby i dziąsła tak jak zwykłą pastą. Glinka skutecznie usuwa kamień nazębny, zapobiega krwawieniu dziąseł. Ma właściwości wybielające i bakteriobójcze. Niweluje nieprzyjemny zapach z ust. Przy problemach z dziąsłami można na chwilę zostawić glinianą papkę w ustach. Po czym opłukać usta.

8. Mycie włosów

Zrobić glinianą pastę. Nanieść na mokre włosy i głowę dobrze wymasować. Poczekać kilka minut i spłukać. Pielęgnacja włosów glinką zmniejsza ich łamliwość i wypadanie. Poprawia ukrwienie skóry, działa przeciwłupieżowo.

9. Stosowanie doustnie

Przy bólach gardła, zapaleniu migdałów czy anginie można robić płukanie gardła wodą lub naparem ziołowym z rozpuszczoną glinką. Łyżeczkę glinki na szklankę płynu. Można też zażywać jako suplementację minerałami.: np. glinka czerwona jako  żelazo.

*Przy przyrządzaniu maseczek i napojów mineralnych z glinką bardzo ważne jest, by nie używać żadnych metalowych przedmiotów (łyżek, kubków itp.)

Rodzaje glinek

Biała

Zwana też „porcelanową“ albo „chińską“. Swoje właściwości zawdzięcza dużej zawartości krzemianu glinu i mikroelementów, takich jak: krzem, wapń, magnez, tytan, potas oraz sód i soli mineralnych – one to odżywiają, regenerują. Jest wykorzystywana do pielęgnacji skóry suchej i delikatnej, a nawet dziecięcej. Kaolin łagodnie oczyszcza i odżywia skórę, a jednocześnie działa odświeżająco. Likwiduje martwe komórki i stymuluje regenerację tkanek. Glinka biała obok wykorzystania w maseczce jest także podstawowym składnikiem: pudrów, zasypek i cieni. Stosuje się ją do masek nawilżających.  Ma postać drobno zmielonego proszku, pH wynosi 5, działa antybakteryjnie, ściągająco i zabliźniająco, oczyszczająco i odżywczo. Nazwa pochodzi od chińskiej góry Gaoling (dosł. „Wysoka Góra”), miejsca wydobywania surowca. W Polsce występuje na Dolnym Śląsku, w okolicach m.in.: Świdnicy, Strzelina, Turoszowa, Strzegomia i Bolesławca.

Czerwona

Jest wydobywana we francuskich kopalniach i suszona na słońcu. Nie zawiera piasku, a jej pH wynosi 8,89. Nie rozpuszcza się w wodzie, lecz tworzy z nią gęstą pastę. Francuska odmiana czerwonej glinki jest szczególnie bogata w pierwiastki mineralne: krzemionki (ok. 50 proc.), tlenek glinu (ok. 23 proc.), tlenek żelaza (ok. 12 proc.), tlenek wapnia (ok. 9 proc.), tlenek sodu (ok. 4 proc.) oraz śladowe ilości tlenku tytanu, tlenku manganu, tlenku magnezu, tlenku potasu i tlenku fosforu. Nadaje się do cery naczynkowej, skóry cienkiej i wiotkiej . Doskonała również do suplementacji krzemu i żelaza: podana wraz z wit. C polecana jest osobom z cerą wrażliwą i ze skłonnościami do alergii – uszczelnia naczynia krwionośne i minimalizuje ryzyko ich pękania, stosuje się ją również w leczeniu trądziku różowatego. (Okłady z glinki na siniaki: sok z cytryny + glinka).

Zielona

Zawiera: srebro, magnez, żelazo, wapń, selen, krzem, potas, fosfor, cynk, mangan, kobalt, sód, molibden i miedź. Polecana jest dla cery tłustej, trądzikowej, mieszanej. Ma bardzo silne działanie. Wykazuje silnie właściwości oczyszczające, ściągające, antybakteryjne, ujędrniające, a także polepszające krążenie i detoksykujące. Świetnie odblokowuje pory, hamuje rozwój bakterii fermentacyjnych i gnilnych, ściąga rozszerzone pory, likwiduje zaskórniki, koi oraz łagodzi wypryski, przyspiesza zabliźnianie się ran, działa antyseptycznie. Glinka zielona jest dwa razy cięższa od białej. Nie powinny jej stosować osoby o cerze suchej i delikatnej. Działa również antyalergicznie przeciwobrzękowo.

Uwaga!
Ponadto możemy jej używać przy zatruciach pokarmowych i biegunkach, podając zawiesinę z glinki. Działa przeciwbakteryjnie, ściągająco i przeciwgnilnie, zatrzymuje biegunki i absorbuje toksyny.

Czarna – wulkaniczna – kamczacka lub z Morza Martwego

Polecana jest dla cery tłustej i trądzikowej, skóry grubej. Głęboko oczyszcza, absorbuje nadmiar sebum, przyspiesza proces regeneracji, odżywia, pobudza krążenie krwi, wyrównuje koloryt, likwiduje niedoskonałości, oraz zwiększa elastyczność i sprężystość skóry. Wykazuje działanie antyseptyczne, oczyszczające, przeciwzapalne i regenerujące, również ściągająco i przeciwreumatycznie, podobnie jak borowina. Głównym składnikiem jest siarkowodór, krzem i żelazo. Czarna glinka przyspiesza procesy przemiany materii w komórkach skóry, działa regenerująco, nasyca skórę w substancje odżywcze, nawilża, tonizuje i napina ją.

Ghassoul/Rhassoul

Polecana jest dla cery tłustej i trądzikowej oraz wrażliwej z tendencją do pękania naczynek. W przeszłości stosowana była do czyszczenia włosów, twarzy i ciała. Ma silne właściwości oczyszczające, odblokowuje pory, usuwa nadmiar sebum. Redukuje suchość oraz łuszczenie się skóry. Rozjaśnia cerę, poprawia jej wygląd, zwiększa elastyczność i wytrzymałość. Wykazuje działanie przeciwzapalne i przeciwtrądzikowe. Usuwa martwy naskórek, sprawiając, że cera jest gładka oraz napięta.

Głównym składnikiem jest minerał gliniasty o nazwie „stewensyt“, który pod względem chemicznym składa się głównie z krzemianu magnezu.

Ma zdolność do absorpcji nie tylko dużych ilości wody, ale i innych płynów. Potrafi zaabsorbować 1,66 razy więcej wody niż sama waży. Sproszkowana glinka absorbuje cztery razy więcej błękitu metylenowego niż węgiel. Jest  także doskonałym źródłem składników mineralnych, które m.in. uczestniczą w detoksyfikacji skóry poprzez procesy wymiany z toksycznymi metalami oraz polarnymi związkami organicznymi. W dermatologii wykorzystywana jest jako baza do produkcji m. in. preparatów przeciwtrądzikowych i przeciwłuszczycowych. Wartość pH  wynosi 8, 2. Ma ona właściwości zmydlające.

Żółta

Polecana jest do cery tłustej, mieszanej, trądzikowej, a jednocześnie wrażliwej oraz normalnej i dojrzałej. Zawiera najwięcej żelaza spośród wszystkich pozostały glinek, a za jej barwę odpowiada właśnie obecność żelaza trójwartościowego (Fe3+). Oczyszcza cerę w sposób łagodny, chroniąc naturalne pH skóry. Wykazuje właściwości odkażające, przeciwzapalne. Obkurcza rozszerzone pory oraz naczynka krwionośne. Świetnie matuje cerę, regulując wydzielanie sebum. Ma silne właściwości regeneracyjne i ujędrniające. W starożytnym Egipcie używano jej do balsamowania zwłok.

Błękitna/niebieska – bentonitowa

Polecana dla cery tłustej, trądzikowej oraz normalnej. Odznacza się dużą zawartością bentonitu. Ma właściwości mineralizujące, zabliźniające, oczyszczające oraz odżywcze. Wspomaga procesy regeneracji oraz wyrównuje koloryt skóry, nadając jej świeży i zdrowy wygląd. Pomaga pozbyć się zaskórników oraz zwęża pory. Glinka błękitna jest podobna w działaniu do glinki czarnej, jednak jest o wiele łagodniejsza. Nie przesusza skóry, nie podrażnia oraz nie powoduje zaczerwienień po użyciu. Łagodzi podrażnienia powstałe podczas golenia, dlatego polecana jest również mężczyznom.

Ciekawostka: glinka z kanadyjskiego lodowca (Canadian glacial clay)

Polecana dla każdego typu cery dzięki swojemu łagodnemu i niepodrażniającemu działaniu. Wykazuje właściwości nawadniające cerę, uzupełnia mikroelementy, poprawia krążenie krwi, strukturę i koloryt skóry.

Posiadanie glinek w domowej apteczce to jeden z lepszych pomysłów. Mogą one zastąpić węgiel aktywny, zasypki dla dzieci czy inne produkty suplementujące minerały.

Opracowała Krystyna Judka

Niezłe Ziółko