Niejednej osobie sen z powiek spędza widmo zakażenia popularnym w ostatnim czasie wirusem. Jednak organizm człowieka nie jest bezbronny. Zostaliśmy wyposażeni w układ odpornościowy, który doskonale sobie radzi z wszelkimi infekcjami – pod warunkiem, że dostarczymy mu odpowiednich narzędzi.

Współpracujący z naszym miesięcznikiem specjaliści przygotowali na tę okoliczność nowy produkt  ImmunoZn Raw Forest™ oparty na zbuforowanej formie witaminy C (askorbinian magnezu) . Askorbinian magnezu to doskonale przyswajalna  forma witaminy C oraz magnezu – przyjazna  dla osób o wrażliwym przewodzie pokarmowym.  Cynk związany z aminokwasem glicyną zapewnia doskonałe wchłanianie i wysoką biodostępność. Całość została wzbogacona aktywną formą witaminy B6 (P-5-P) oraz  ekstraktem z owoców camu camu.

Witamina B6 warunkuje prawidłowe czynności układu nerwowego, krwiotwórczego (poprzez wpływ na syntezę hemu), układu odpornościowego (poprzez udział w produkcji przeciwciał). Bierze udział w syntezie kwasów nukleinowych, hamuje procesy starzenia się organizmu. Znosi zaburzenia nerwowo-mięśniowe związane z jej niedoborem, w większych dawkach (do 300 mg na dobę) ma działanie ośrodkowe uspokajające, a nawet nasenne. Łagodzi nudności i wymioty.  Ułatwia przyswajanie witaminy B12, żelaza i magnezu i cynku.
 
Camu camu (Myrciaria dubia) to krzew rosnący w południowoamerykańskich lasach deszczowych. Wytwarza owoce, które rdzenne plemiona amazońskie zbierają, suszą i stosują jako lekarstwo. W medycynie naturalnej jagody camu camu znajdują zastosowanie w leczeniu: astmy, infekcji wirusowych, obrzęków, zapalenia wątroby oraz zwyrodnieniowej choroby stawów. Pomagają też w ochronie mózgu i układu nerwowego przed chorobami zwyrodnieniowymi, takimi jak choroba Alzheimera i demencja. Jagody camu camu, które należą do grupy superfoods, czyli „superżywności”, mają wyjątkowe wartości odżywcze. Owoce camu camu odznaczają się bardzo wysoką zawartością witaminy C. Według danych z The National Institute of Amazonian Research w 100 g świeżych, dojrzałych owoców znajduje się 1150 mg , a w niedojrzałych, zielonych  – 2061,01 mg witaminy C. W owocach camu camu zidentyfikowano ponad 30 związków fenolowych, w tym: flawonoidów, antocyjanów, karotenoidów, wśród których przeważa luteina. Luteina z kolei przyczynia się do obniżenia ryzyka wystąpienia  zaćmy i związanego z wiekiem zwyrodnienia plamki żółtej.

Cynk jest niezbędnym pierwiastkiem śladowym, który ma kluczowe znaczenie dla wzrostu, rozwoju i utrzymania funkcji odpornościowej. Jego wpływ dotyczy  wszystkich narządów i typów komórek, stanowiąc integralny składnik ok. 10 proc. ludzkiego proteomu i obejmujący setki kluczowych enzymów i czynników transkrypcyjnych. Niedobór cynku jest wyjątkowo powszechny, dotyka jednej czwartej populacji w krajach rozwijających się, ale także niedobór tego pierwiastka dotyczy populacji krajów  rozwiniętych. Mają na to wpływ: styl życia, wiek i czynniki chorobowe. W konsekwencji poziom cynku jest krytycznym czynnikiem, który może wpływać na odporność przeciwwirusową, zwłaszcza że populacje z niedoborem cynku są często najbardziej narażone na zakażenie wirusowe, takie jak HIV lub wirus zapalenia wątroby typu C. Niniejszy przegląd podsumowuje aktualne podstawy naukowe i dowody kliniczne badające cynk jako bezpośredni środek przeciwwirusowy, a także stymulator odporności przeciwwirusowej. W ciągu ostatnich 50 lat zgromadzono wiele dowodów na to, że cynk wykazuje szerokie spektrum  przeciwwirusowe. Z tych ustaleń wynika, że pierwiastek ten może mieć profilaktyczne  i terapeutyczne zastosowanie  w infekcjach wirusowych, takich jak wirus opryszczki pospolitej czy przeziębienie. Jednak pozostaje wiele do nauczenia się w odniesieniu do mechanizmów przeciwwirusowych i klinicznych korzyści suplementacji cynkiem jako profilaktyki i leczenia infekcji wirusowych. Cynk  ma unikalne i wyraźne właściwości przeciwwirusowe przeciwko wielu ludzkim wirusom. Jednak przeciwwirusowa odpowiedź immunologiczna kierowana jest przez interferon (cynk silnie zwiększa aktywność przeciwwirusową interferonu). W odpowiedzi na zakażenie wirusowe komórki wydzielają interferon, który uruchamia wiele mechanizmów obronnych. Jednym z nich jest synteza metalotionein, białek wiążących m.in. cynk, które w nieznany jeszcze nauce sposób hamują replikację niektórych wirusów w zakażonych komórkach.

Cynk utrudnia praktycznie każdy etap replikacji wirusa opryszczki: hamuje polimerazę, która dopowiada za kopiowanie materiału genetycznego wirusa, hamuje syntezę białek wirusa, ma zdolność bezpośredniego uszkadzania wirusa opryszczki (podobnie jak wirusa grypy i wirusa ospy oraz półpaśca)

Wiele badań wykazało przeciwwirusowe działanie cynku na  wirusy układu oddechowego. Replikacja grypy jest znacząco zatrzymywana przez jony cynku poprzez hamowanie zależnej od RNA polimerazy RNA (jak sugerowano 30 lat wcześniej). W podobny sposób matryca koronawirusa (SARS) jest zahamowana przez cynk. Ponadto wykazano, że cynk hamuje namnażanie wirusów układu oddechowego – nawet wtedy, kiedy był podawany jedynie przed infekcją.

Cynk  ma szereg właściwości przeciwwirusowych – które są uruchamiane poprzez generowanie zarówno wrodzonej, jak i nabytej (humoralnej) odpowiedzi immunologicznej – ułatwiających prawidłowe  funkcjonowanie układu odpornościowego. Cynk stabilizuje błony komórkowe, utrudniając wnikanie wirusa oraz hamowanie jego  replikacji. Wielorakie działanie przeciwwirusowe cynku  wykazano w stosunku do różnych gatunków wirusów, w tym kilku nidowirusów, do których należy SARS-CoV-2.  Biorąc pod uwagę obecny brak skutecznych terapii tej choroby, jej wysoką zakaźność, częsty przebieg zagrażający życiu, suplementacja  cynkiem może być korzystna w profilaktyce i leczeniu tej formy infekcji. (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7247509/).

Rola  cynku w chorobach przeziębieniowych jest bezcenna, jednak nie tylko ten pierwiastek odgrywa tutaj ważną rolę. Stężenie witaminy C w osoczu i leukocytach gwałtownie spada podczas infekcji i stresu. Stwierdzono, że suplementacja witaminy C poprawia elementy ludzkiego układu odpornościowego, takie jak aktywność komórek przeciwdrobnoustrojowych i naturalnych zabójców NK oraz proliferację limfocytów. Witamina C przyczynia się do utrzymania integralności równowagi redoks komórek, a tym samym chroni je przed reaktywnymi formami tlenu powstającymi podczas stresu oksydacyjnego i odpowiedzi zapalnej. Podobnie wykazano, że niedożywienie lub niedobór cynku zaburza komórkowe mediatory wrodzonej odporności, takie jak: fagocytoza, aktywność komórek NK i generowanie stresu  oksydacyjnego. Dlatego oba składniki odżywcze – cynk oraz witamina C –  odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu układu odpornościowego i modulacji odporności gospodarza na czynniki zakaźne, zmniejszeniu ryzyka, nasileniu i czasu trwania chorób zakaźnych.  Dostępna jest duża liczba randomizowanych kontrolowanych badań interwencyjnych, w których przyjmowano do 1 g witaminy C i do 30 mg cynku. Badania te dowodzą, że odpowiednie spożycie witaminy C i cynku łagodzi objawy i skraca czas trwania infekcji dróg oddechowych. Ponadto witamina C oraz cynk zmniejszają częstość występowania: zapalenia płuc, malarii i biegunki, (zwłaszcza u dzieci) oraz czas trwania choroby.

Ma to szczególne znaczenie w populacjach, w których występuje niedostateczne spożycie tych składników odżywczych. Jak już pisałem wcześniej, spożycie obu składników jest często niewystarczające – nawet w zamożnych populacjach. Przeziębienie nadal obciąża społeczeństwo w postaci cierpienia i strat ekonomicznych. W przeprowadzonych badaniach z zastosowaniem kombinacji 1000 mg witaminy C i 10 mg cynku u pacjentów z przeziębieniem zaobserwowano  skrócenie czasu trwania infekcji (zakres 9–27 proc.).  Co więcej, łagodzenie objawów było szybsze, a produkt był dobrze tolerowany. Biorąc pod uwagę obciążenie związane z przeziębieniem, suplementacja witaminą C i cynkiem może stanowić skuteczny środek o dobrym profilu bezpieczeństwa, przeciwko zakaźnym chorobom wirusowym. Dlatego witamina C i cynk odgrywają ważną rolę w odżywianiu, obronie immunologicznej i utrzymaniu zdrowia.