Hildegarda urodziła się 16 września 1098 roku w niemieckim miasteczku niedaleko Bingen nad Renem. Wywodziła się ze szlacheckiego rodu i była dziesiątym dzieckiem. Tradycja nakazywała, by dziesiątą pociechę oddać do klasztoru. Tak też się stało i rodzice powierzyli ośmioletnią Hildegardę pod opiekę zakonu benedyktynek.

Mniszka bardzo wcześnie odkryła swoje powołanie – już w wieku dziecięcym pojawiały się u niej wizje, które interpretowała jako znaki od Boga. Z pasją oddawała się zadaniom polegającym na leczeniu chorych, prowadziła aptekę, a także komponowała muzykę.

Bardzo szybko zyskała powszechny szacunek i uznanie – z własnych środków ufundowała dwa klasztory. Przez papieża została upoważniona  do publicznych wystąpień, podczas których mogła ludowi przekazywać interpretacje swoich mistycznych wizji. Utożsamiano ją z bożą wysłanniczką, prorokinią, czczono za życia i zwracano się do niej po radę.

Hildegarda wzywała do zmiany życia na pobożniejsze, dążyła do sprawiedliwości i starała się zjednoczyć kościół. Nie bała się surowo krytykować ówczesnego cesarza Barbarossy, walczyła z herezjami i korupcją.

Mistyczce nadano miano „pierwszej kobiety lekarza i przyrodnika”, a w 2012 roku papież Benedykt XVI wpisał Hildegardę na listę świętych, tym samym ogłaszając ją doktorem Kościoła powszechnego. Święta całym swoim życiem i postawą zapracowała na te tytuły, opublikowała i wygłosiła wiele wykładów z zakresu medycyny, fitoterapii oraz wykorzystywania leczniczego potencjału minerałów. 

Hildegarda przekazała potomnym receptury na wiele dolegliwości oparte wyłącznie na naturalnych składnikach. Niektóre komponenty wydają się niezwykle rzadkie i może się pojawić obawa, że są trudno dostępne. Na szczęście w Polsce pojawiła się możliwość zakupu rzadkich, leczniczych ziół, takich jak dyptam, bertram czy galgant. Średniowieczne receptury Hildegardy nie tracą na swojej aktualności, są ciągle żywe i niosą pomoc współczesnym pacjentom.

Hildegardowe BHP

Prawie wszystkie dolegliwości można leczyć metodami naszej Mistrzyni, ale nie wszystkie wyłącznie środkami leczniczymi – dr Gottfried Hertzka.

Metody wypracowane przez świętą są oryginalne, a środki lecznicze z pieczołowicie dobranymi składnikami – w żadnej mierze nie szkodzą. Mimo to Hildegarda wielokrotnie zwracała uwagę, by zachować zdrowy rozsądek i umiar podczas leczenia. Oznacza to, by nie zażywać medykamentów profilaktycznie, „na zapas”. Środki lecznicze mają służyć dokładnie do leczenia określonych chorób.
 
Każdy powinien znać swoją indywidualną miarę dawkowania. Święta podkreślała, jak ważną rolę pełni obserwowanie własnego organizmu pod kątem przyjmowanych środków. Bowiem świadomy pacjent zdaje sobie sprawę, że każdy naturalny składnik może wywołać niekorzystną reakcję w organizmie, a wynika to stąd, że ludzie są unikatowymi bytami. Dlatego decydując się na kurację św. Hildegardy, należy uwzględnić indywidualne czynniki takie jak: alergie na dany składnik, wiek, wagę, płeć czy nabyte choroby.

Decydując się na daną kurację, należy trzymać się ściśle wytycznych świętej.

I na koniec: Hildegarda zakłada, że osoby poddane terapii będą dysponowały choć podstawową wiedzą medyczną i będą miały „włączone myślenie”.

Źródła:

Wabik I., Mój patron. Święta Hildegarda z Bingen, Szczebrzeszyn 2014.
Hertzka G, Strehlow W., Święta Hildegarda leczy, Kraków 2017.

Agata Majcher